De eerste etappe
De bende van Dossche is de laatste keer uitgereden. We zijn ’s ochtends vroeg samen gekomen aan den Broaven in Oosteeklo. Die ochtend hadden we last van den dauw. Wisten wij veel dat we al snel naar wat friste zouden verlangen. Met de dauwdruppels op onze kleren poseerden we voor de obligatoire startfoto. Nadien reden we rustig naar de Vierweegse. Het doet vreemd aan. We poseren nog een laatste keer aan het café van Marianne (De Vierweegse) en denken aan voorbije jaren.
Genoeg getreuzeld, we zijn vertrokken. Met acht volwassen fietsers vertrekken we richting Westhoek. Aangezien er waarschijnlijk nog velen hun fiets net gekuist hebben, wordt er direct korte metten mee gemaakt. We fietsen diagonaal door de Lembeekse bossen. Aangezien het de voorbije dagen goed geregend heeft kan dat tellen. Enkele sympathisanten, Johan (De Meyer), Stijn (Van de Veire) en Rudi (Dannel) volgen ons voor de eerste etappe. Rudi tot op Zomergem. Stijn en Johan blijven bij ons tot het eerste café. In ’T Paradijs in Ooigem drinken we onze eerste koffie en nemen afscheid.
Tegen de middag komen we aan in Menen. Op het eerste terras zit Jackie (Van De Veire) ons op te wachten. Jammer genoeg fietst hij dit jaar niet mee. We zullen hem missen. Er is niemand die onderweg zo vlot contact legt als Jackie. Na een pitta met frietje, gezonde sportvoeding, zitten we vanaf nu officieel op het parcours. We fietsen richting zuidwest langs een vrij saai deel. Trefwoorden hier zijn, rechtdoor, vlak en tegenwind. In Rijsel leggen we een controleplaats vast, drinken iets en genieten van het weer. Na deze korte pauze vervolgen we onze weg om omstreeks 17.30u aan te komen in Douai. Volgens de planning van de uiteindelijke rit zitten we nog op schema. Normaal moeten we nu nog een 100km fietsen. Maar bij de verkenning stellen we die nu uit tot morgen.
De tweede dag van de verkenning kenmerkt zich door het te veel spelen. Maar we zijn er van overtuigd dat dit niet geeft en dat we dit verdiend hebben. Het is namelijk een korte rit en we genieten van de beginnende hoogtemeters. Er ligt wel verrassend veel glas op de fietspaden. Plots passeren we een Middeleeuws festival. We kunnen deze gelegenheid niet laten voorbij gaan. Het is net middag geworden en proeven de Viking keuken. Linzen, rijst en groente beignet is nu wel echt gepaste voeding, maar bevalt niet iedereen. Na de middag passen we het parcours een klein beetje aan, om Thiepval Memorial te bezoeken. We spelen als maar meer, tot ik een versnellingskabel door trek. Mijn Pinion versnellingsbak ligt in 14 de versnelling. Op dit zwaar verzet probeer ik en danseuse verder te fietsen. Dit valt merkbaar tegen en vooraleer de knieën het begeven besluit ik er iets aan te doen. Frank leent me een tangetje en ik plaats de bak in 11 de versnelling. Als gevolg lukt dit bergop, maar bergaf kan ik niet meer bijtrappen. In Amiens aangekomen worden we opgewacht in een leuke B&B. Op de binnenkoer plaats ik een nieuwe kabel. We doen onze was en alles hangt te drogen op het terras.
Dit deel zal een eerste rit zijn van de uiteindelijke Omloop. Het is een rustige start, met in het begin een aantal lange rechte stukken. Naarmate de rit vordert worden de wegen en landschap steeds meer afwisselend en aantrekkelijker. Uiteindelijk hebben we toch een 1200 hoogtemeters. Niet slecht voor een vlakke etappe van 293km.
